A Western story in Ghana

Terwijl het verschrikkelijke nieuws over de vliegramp ons ook bereikt heeft, toch nog maar een verhaaltje over onze ervaringen hier in Ghana.

Zoals vele van jullie al wel zullen weten, of in ieder geval mijn familie (Willem) want alle berichten die ik kreeg gingen zo’n beetje daar over, is mijn telefoon vorige week gestolen in de trotro van ons guesthouse naar het Health Access Network. Het wordt nu dan ook eens tijd om jullie te vertellen over het vervolg van deze zeer spannende (uhum) zaak: het POLITIEBUREAU.
Sluit jullie ogen en stel voor… O, wacht, dat is natuurlijk niet zo handig als jullie aan het lezen zijn. OK, dat gaan we anders doen. Kennen jullie van die hele clichematige westernfilms? Ja, stel je dan politiebureau van de sheriff voor. Je weet wel, met van die klapdeuren, gevangenen die door de tralies hangen, een tv die heel hard aanstaat terwijl er heel veel mensen ogenschijnlijk niets aan het doen zijn. Nou, dat is zo’n beetje wat we daar aantroffen bij het East Legon Police Department. Er rolde nog net geen stukken gras over de weg, maar dat kon ook komen omdat het regende en deze ergens waren blijven plakken. Dit was dus de plek waar we aangifte doen van mijn gestolen telefoon in de hoop om een verklaring te krijgen voor mijn verzekering thuis. Allereerst werden we natuurlijk niet begrepen, viel het niet binnen hun jurisdictie en probeerden ze ons naar een ander politiebureau te sturen. Na een paar keer op en neer gestuurd te zijn van de balie, een kamertje daarnaast en weer terug en met verschillende mensen gesproken te hebben, werd toch besloten dat ze mij konden helpen. Vervolgens begon de jonge mannelijke politieagent mijn verkaring te schrijven, met schitterende zinnen als: “… reported that, on 9/7/14 thief or thieves stole his Samsung Galaxy SIII at Okponglo, East Legon and all effort made & trace proved futile, hence needed police action.”. Prachtig toch? Nadat ook de benodigde stempels waren gezet, kon ik mijn verklaring toch nog een recordtempo (binnen een uur) meenemen. Eind goed, al goed en wat mij betreft ook meer dan genoeg over mijn voormalige telefoon.

Los van deze ontzettend spannende verhalen, is het misschien ook wel leuk om te vertellen wat wij hier nou eigenlijk gedaan hebben bij het Health Access Network. In deze twee weken hebben we gewerkt aan een (promotie)presentatie over De Game (dat apotheeksimulatieproject waar jullie ongetwijfeld wel een keer over gehoord hebben). HAN wil dit concept namelijk ook graag gaan introduceren bij de farmacie opleidingen hier. Daarom heeft Charles Allotey, onze begeleider, gevraagd of we een presentatie konden maken over wat wij allemaal geleerd hebben van De Game. Als het goed is gaan we deze binnenkort presenteren in Kumasi op de KNUST (Kwame Nkrumah University of Science of Technology) als HAN daar een afspraak heeft. Later mogelijk hopelijk meer hierover.
Het andere project waar we aan gewerkt hebben is het maken van een conceptversie van een kwaliteitshandboek voor de community pharmacies verenigd in de CPPA (Community Practice Pharmacists Association). Onze begeleider is namelijk ook voorzitter van het bestuur van de CPPA, naast alle andere petten die hij ook nog op heeft, en hij wil het kwaliteitshandboek naar Nederlands voorbeeld ook hier in gaan voeren. Naast vele andere wilde en ambitieuze plannen die hij tot uitvoering wil brengen.

Dat is dus zo’n beetje wat ons de laatste tijd heeft bezig gehouden. Vandaag is ons laatste dagje bij HAN, morgen proberen we in alle vroegte te vertrekken naar Kumasi voor het tweede deel van onze stage. We hebben geen idee hoe de internetverbinding daar is en hoe vaak we iets van ons kunnen laten horen. Dus voor nu tot ziens en hopelijk tot snel.

Groetjes uit Ghana van Pepijn en Willem