Onze ervaringen in Kumasi

Onze ervaringen in Kumasi
Ja ja jongens en meisjes (en eventueel bezorgde ouders), we leven nog! Na twee weken in Accra te hebben gebivakeerd zijn wij op 19 juli verkast naar Kumasi. ’s Ochtends vroeg hebben we ons in de taxi naar het V.I.P. station begeven om ons daar, de naam zegt het al een beetje, luxe te laten vervoeren naar Kumasi. We hadden allebei een enorme rode, met leer beklede stoel met voetensteun en alles er op en eraan, inclusief flatscreen voorin de bus. En ook al bleek het natuurlijk naief te zijn om te denken dat de gehele weg verhard zou zijn tussen deze twee miljoenensteden, kwamen na een comfortabele rit van 5 uur aan in Kumasi. Daar werden we opgehaald door Malik, de chauffeur van onze stageplaats in Kumasi. Hij heeft ons naar een guesthouse gebracht waar we voor één nacht zouden gaan verblijven, aangezien het guesthouse waar we uiteindelijk zouden verblijven (200m verderop) geen plek had. Daarna heeft Malik de omgeving van ons onderkomen laten zien en hebben we ter introductie gelijk een biertje gepakt samen met een andere college van de apotheek. Een warm welkom dus!
Toen we in Kumasi aankwamen viel het ons meteen al op dat de stad een stuk groener is dan Accra. Overal groeien wel bomen (met en zonder fruit). Daarnaast is Kumasi een stuk heuvelachtiger, wat een mooi beeld geeft als je bovenop een (hoog genoege) heuvel staat. Wij verblijven op een campus van de kerk. Dit is een grote campus met veel groen, 2 grote scholen, 2 guesthouses en de apotheek waar we stage lopen. Je hebt eigenlijk niet het idee dat je in een miljoenenstad leeft. Een gek, maar ook bijzonder gevoel. Zodra je de campus afloopt kom je in het drukke stadsleven terecht en in no time zit je weer in de rust met alle dierengeluiden om je heen. Over dieren gesproken: Je hoort hier veel krekels in de nacht opgefleurd met de irritante geluiden die hier een bepaalde vogel de hele dag en nacht maakt. Een soort kruising van een raaf en een ekster (zowel in gedrag als qua uiterlijk, maar dan veel irritanter). Ook hebben we een paar dode schorpioenen gezien bij de guesthouses. Na wat navraag bleek dat deze zijn gedood door de mensen die hier werken om de veiligheid van de gasten te waarborgen. We hebben ze levend niet gezien, gelukkig .
Na het weekend was het dan tijd om naar de apotheek te gaan om kennis te maken en te horen wat we mochten gaan doen. Na een aantal uren wachten (verassend is het niet meer), werd ons verteld wat we konden gaan doen. De eerste dag konden we niet zoveel, omdat het onduidelijk was waar de documenten op de computer stonden opgeslagen. Een aantal dagen daarna hebben we ook niet veel kunnen doen. Aan het einde van de week kwam er gelukkig een einde aan de lamlendigheid; we mochten helpen met bereiden van medicijnen! Dat hebben we geweten: honderden oogdruppelflesjes en injectieflacons bereid en dichtgedraaid. Aan het einde van de dag stonden de blaren op onze vingers. De volgende dag mochten we al die flesjes voorzien van een label en verpakken in zelfgevouwen doosjes. In de tweede week hebben we ook geholpen met het bereiden van een aantal oogdruppels, waardoor de al helende blaren weer opnieuw konden beginnen. In deze week hebben we ook de tijd gekregen om een paar testoplossingen te maken zodat we konden bepalen of deze oplossingen geschikt waren om te gaan bereiden. Tot op heden nog niet heel erg bemoedigende resultaten, maar er zit vooruitgang in!
In het weekend tussen de stageweken zijn we op zaterdag op verkenning gegaan in Kumasi. We hebben het cultureel centrum bezocht. Een terrein waar veel spullen nog op de traditionele manier worden gemaakt. Maar toen wij er kwamen was er geen activiteit te bespeuren. Gelukkig vonden we nog een klein museum waar we wat hebben geleerd over de geschiedenis van de Ashanti, de lokale bevolking die hier al eeuwen leven. Zij hebben nog steeds een koning en koningin. Ook hebben we onze geboortenamen gehoord die de Ashanti gebruiken. Deze worden aan de hand van je geboortedag bepaald. Willem heet Kwaku en Pepijn heet Kwame. Na het bezoek aan dit centrum hebben we een poging gedaan om de grote markt op te gaan, maar hier was geen doorkomen aan. Na een wandeling door het ‘oude’ centrum was de dag alweer om! Zondag heeft Malik ons gebracht naar een stukje rimboe waar veel vlinders voorkomen. Helaas kwamen we in het verkeerde seizoen, waardoor we nauwelijks vlinders hebben gezien. Wel stonden er gigantische bomen, waarvan een aantal bomen geneeskrachtige werking hadden volgens de lokale geneeswijze. Met een paar van die bomen in je achtertuin kan je veel mensen van hun kwalen afhelpen! Omdat maandag suikerfeest was, hadden we maandag ook vrij. Hier in Ghana is suikerfeest een nationale vrije dag. Malik heeft ons die dag meegenomen naar het oude paleis van de koning van Ashanti. Dit paleis was door de Britten gebouwd. Hier hebben we de geschiedenis over de Ashantijnse koninklijke familie gehoord. Grappige was dat de Ghanezen voornamelijk onder de indruk zijn van de apparatuur die na 60 jaar nog werkt. Wij vonden juist de geschiedenis interessant, dus het museum bood voor iedereen wat wils.
Vandaag is onze laatste dag in de apotheek. Dit weekend blijven we nog in Kumasi zodat we samen met Malik nog naar een kratermeer in de buurt kunnen en het wildlife park kunnen bezoeken. Maandag gaan we naar Nkawkaw om daar ons laatste deel van de stage te gaan volgen in een missieziekenhuis.
We hopen komende weken internet te hebben, zodat we een nieuw verhaal kunnen schrijven. Maar niets is gegarandeerd in Ghana, dus jullie leesplezier ook niet ;-)
Groetjes, Kwaku en Kwame